De weduwenportretten van Amalia van Soms - Herinnering en zelfpresentatie in de Republiek

Abstract

In dit onderzoek staat de vraag centraal op welke wijze Amalia van Solms (1602-1675) zichzelf presenteerde in haar portretten nadat ze weduwe werd in 1647 en welke boodschap zij hiermee wilde uitdragen. Vrouwen kregen als weduwe een andere sociale en economische status die gepaard ging met diverse verplichtingen, verwachtingen, rituelen en invloedrijke veranderingen. Er is onderzocht op welke wijze Amalia van Soms zich trachtte te presenteren in het maatschappelijke en culturele leven van de Republiek der Verenigde Nederlanden en hoe haar portretten zich verhouden binnen de Europese context met andere portretten van aristocratische weduwen. Voor de vergelijking zijn de portretten van Maria de’ Medici (1575-1642), koningin-moeder van Frankrijk, en Elizabeth Stuart van Bohemen (1596-1662), weduwe van keurvorst Frederik V van de Palts het uitgangspunt. De portretten van beide weduwen zijn van invloed geweest op de vorming van de identiteit en publieke persona van Amalia van Solms. De theorie van Stephan Greenblatt over ‘self-fashioning’ is toegepast gedurende de analyse van de portretten.