Racisme of reflectie: De Luizenmoeder in beeld. Een filmische analyse van de serie en haar intenties.

Abstract

In dit eindwerkstuk heb ik de Nederlandse televisieserie De Luizenmoeder nader bestudeerd. Er is namelijk veel discussie geweest omtrent vermeend racisme in deze serie. Ik heb allereerst in een theoretisch kader verschillende begrippen als parodie, ironie, racisme en onschuld gedefinieerd en vervolgens aan de hand van deze begrippen de serie aan analyse onderworpen. Verschillende uitingen en filmische aspecten van de serie blijken als racistisch gezien te kunnen worden, maar het is vooral van belang om te bepalen of dit racisme een doel dient. Parodieën kunnen namelijk oproepen tot (auto)reflectie en op deze manier kunnen conventies her-overwogen worden. Na analyse ben ik ervan overtuigd dat De Luizenmoeder een parodie is van de verschillende vormen van racisme die in de Nederlandse samenleving voorkomen, en dat de serie de kijker bewust wil maken van het feit dat racisme nog steeds een probleem is. Het racisme in De Luizenmoeder kan op deze manier leiden tot reflectie bij de kijker, en zo draagt de serie hopelijk bij aan een afname van racisme in de Nederlandse maatschappij.