De rol van taakaversie in de relatie tussen zelfcontrole en het uitvoeren van zelfcontrole-gerelateerde taken.

Abstract

Iedereen komt dagelijks in situaties terecht waar afwegingen en keuzes gemaakt moeten worden. Of iemand uiteindelijk kiest voor een optie die meer gericht is op de lange termijn (zelfcontrole-gerelateerd gedrag) hangt af van het niveau van zelfcontrole. Een hoge zelfcontrole is gunstig omdat het samenhangt met psychologisch welbevinden, betere sociale relaties en groter academisch succes. Er is nog weinig bekend over de verklarende factoren van het effect van zelfcontrole op zelfcontrole-gerelateerd gedrag. In het huidige onderzoek wordt gekeken of taakaversie een verklarende factor is van de relatie tussen zelfcontrole en zelfcontrole-gerelateerd gedrag aan de hand van twee studies. In Studie 1 is er gebruik gemaakt van vragenlijsten om de mate van zelfcontrole, taakaversie en zelfcontrole-gerelateerd gedrag te meten. Op de gedragsgebieden voeding en studie/werk bleek taakaversie het effect van zelfcontrole op zelfcontrole-gerelateerd gedrag te verklaren. In Studie 2 is geprobeerd deze resultaten te repliceren met een longitudinaal onderzoek met drie meetmomenten. Uit Studie 2 kwam geen significant mediatie-effect van taakaversie op het effect van zelfcontrole op zelfcontrole-gerelateerd gedrag. Mogelijke verklaringen van deze tegensprekende resultaten en beperkingen van het onderzoek worden besproken.