Verschuiving van het Nederlandse defensiebeleid na de Koude Oorlog - Een constructivistische analyse van de Nederlandse verhouding tot de NAVO

Abstract

In deze scriptie wordt gekeken naar functie van de NAVO voor het Nederlandse defensiebeleid na 1991. De norm binnen de Internationale Betrekkingen is om het alliantiegedrag van staten te verklaren aan de hand van het neorealisme of het neoliberaal institutionalisme. Het doel van deze scriptie is om te onderzoeken in hoeverre het constructivisme een verklaring kan geven voor de houding van Nederland tegenover de NAVO tussen 1991-1994. Deze benadering laat zien dat de identiteit van een bondgenootschap een belangrijke variabele vormt voor het defensiebeleid van landen. Nederland voelde zich verbonden met de identiteit van NAVO-landen en kon zich een kleinere krijgsmacht veroorloven na 1991.