Kapitale Uitspraken

Abstract

Door het hooggerechtshof van de Verenigde Staten is in de zaak Buckley v. Valeo uit 1976 een koppeling gemaakt tussen vrijheid van meningsuiting en het besteden van geld aan politieke campagnes. In dit onderzoek wordt deze koppeling geproblematiseerd door aan te tonen dat machtsongelijkheid sterk kan toenemen op het moment dat het besteden van geld aan politieke campagnes gezien wordt als een vorm van vrije expressie. Het is voor een democratie van belang dat vrijheid van meningsuiting goed wordt georganiseerd, aangezien strijd de kern is van politiek en die strijd in een democratie zoveel mogelijk moet worden gevoerd met gelijke middelen. Dit betekent dat het essentieel is dat de waarde gelijkheid wordt betrokken bij vrijheid van meningsuiting. Kapitaal is in moderne democratieën verre van gelijk verdeeld en het grootkapitaal is in staat met zijn middelen grote hoeveelheden meningsuiting te produceren. Met betrekking tot machtsgelijkheid is het dus noodzakelijk om restricties te plaatsen op het besteden van geld aan politieke campagnes. Het liberalistische tegenargument is dat met dergelijke restricties de vrijheid van meningsuiting minder vrij wordt, want door restricties kan er minder meningsuiting worden geproduceerd. Echter, wanneer deze restricties niet worden toegepast, dreigt de mening van het grote geld andere meningen te overstemmen, waarmee de vrijheid van meningsuiting zichzelf zou ondergraven. Aldus kan worden gesteld dat vrijheid de eerste stap is wanneer het meningsuiting betreft, maar dat dit grondrecht pas echt goed functioneert wanneer er ook aandacht is voor gelijke distributie van dit recht, opdat de macht in een democratie zoveel mogelijk gelijk wordt verdeeld.