De gesprekstechnieken van de kinderrechter jegens ouders tijdens verschillende jeugdbeschermingszittingen.

Abstract

In dit onderzoek wordt ingegaan op het gebruik van de gesprekstechnieken door de kinderrechter jegens ouders tijdens zittingen omtrent jeugdbeschermingsmaatregelen. Hierbij is naar ieder type zitting afzonderlijk gekeken. De vraagstelling die in dit onderzoek centraal staat, luidt: In hoeverre maakt de kinderrechter gebruik van gesprekstechnieken jegens de ouders tijdens verschillende jeugdbeschermingszittingen? De dataverzameling heeft plaatsgevonden aan de hand van secundair verkregen observatielijsten, welke systematisch zijn gecodeerd en ingevoerd. Middels frequentieanalyses en beschrijvende analyses zijn deze gegevens in SPSS geanalyseerd en geïnterpreteerd. Aan de hand hiervan kan gezegd worden dat er weinig eenduidig verschil gevonden is tussen de typen zittingen. Enkel de gesprekstechniek interesse tonen wordt meer toegepast wanneer het een meer ingrijpende maatregel betreft. Bij de overige gesprekstechnieken is er niet tot nauwelijks verschil zichtbaar tussen de typen zittingen. Er wordt meer gebruik gemaakt van de gesprekstechnieken doorvragen, open vragen en het aanmoedigen tot spreken wanneer het een eerste verzoek betreft. Bij het tonen van interesse is er geen verschil te zien tussen een eerste verzoek en verlengingsverzoek. De gesprekstechnieken samenvatten/parafraseren, het stellen van gesloten vragen, het tonen van begrip en verbale en non-verbale aanmoediging worden meer toegepast wanneer het een verlengingsverzoek betreft dan bij een eerste verzoek. De resultaten dienen echter met voorzichtigheid te worden geïnterpreteerd, omdat de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van de observaties voor de meeste factoren redelijk tot matig en in een enkel geval zelfs gering is. Tevens kent het onderzoek een aantal beperkingen, zo kunnen door het type onderzoek geen verbanden worden aangetoond.