De Karolingische dynastie en de Romeinse nalatenschap

Abstract

De Karolingische dynastie wordt vaak gekenmerkt door de keizerskroning van Karel de Grote in 800. In de geschiedschrijving is dit van groot belang, aangezien Karel de Grote hiermee de eerste keizer in West-Europa werd sinds 476. De Karolingen zouden zo beschouwd worden als de eerste legitieme opvolgers van de Romeinse Keizers in West-Europa. Maar waren, en gedroegen de Karolingen zich wel zo Romeins als wij aanvankelijk zouden denken? In hoe verre beeldde de Karolingische dynastie zich af als Romeinse opvolgers door de generaties heen? Om antwoord te geven op deze probleemstelling, doe ik eerst onderzoek naar de volgende deelvragen. Waren de Karolingen wel direct geïnteresseerd in de Romeinse nalatenschap, of was dit een gestage ontwikkeling? Hoe gingen de Karolingen om met de heidense Romeinse geschiedenis in een geschiedschrijving waarin het christendom centraal stond? Ondanks het heidense karakter van het klassieke en Romeinse verleden, was het een verleden dat zeer bruikbaar was voor de Karolingen. Wat imiteerden de Karolingen van de Romeinen aan het hof? Speelde binnen de Karolingische geschiedschrijving het Christelijke verleden de hoofdrol, of was er nog weldegelijk plaats in de Karolingische geschiedschrijving voor de heidense geschiedenis van zowel de Franken, als de Romeinen?