The World Of ROOM(2015) Een cognitieve filmanalyse naar emotionele betrokkenheid
Summary
In deze cognitieve filmanalyse beargumenteert Bram van Kaauwen hoe we emotionele betrokkenheid zouden kunnen analyseren door The Structure of Sympathy te koppelen aan een stilistische analyse van de formele middelen cinematografie, mise-en-scène en sound design in de film ROOM (2015). Hij beargumenteert daarin dat de film in eerste instantie vooral vanuit een alignment met Jack lijkt te zijn verteld, maar dat de film vooral zo sterk is in het creëren van emotionele betrokkenheid door vele momenten van subjective access met Ma. Daarbij haalt hij in zijn paragraaf over recognition aan hoe de relatie tussen Ma en Jack in het eerste kwartier van de film wordt vormgegeven als zijnde positief, waarbij recognition verwachtingen creëert ten aanzien van hun relatie en deze in stand houdt gedurende de rest van de film. Onder andere de voice-over van Jack helpt de toeschouwer kennis maken met het wereldbeeld van Jack in die paragraaf. In de alignment paragraaf wordt besproken hoe er subjective access wordt gecreëerd, enerzijds door bijvoorbeeld het gebruik van voice-overs, maar hoe nonsimultaneous sound en sound bridges op een iets minder directe manier subjective access tot Ma kunnen bieden. Cinematografie wordt als formeel middel besproken ter ondersteuning van wat er in het sounddesign naar voren komt, maar tevens komt zij ter sprake in de behandeling van POV-shots. De bespreking van het gebruik van meer closere of juist wijdere shots geeft daarbij aan hoe de wijze waarop Jack en Ma zich tot ruimte verhouden in emotioneel opzicht gedurende de film verandert. Tevens wordt onderzocht hoe in een scène met Jack en Ma een alignment met één van beide boven de ander verkozen wordt. Mise-en-scène zal verder worden aangehaald om veranderende verhoudingen tussen personages, tussen Jack en Ma of tussen Jack en grandma, binnen een scène of gedurende de film weer te geven. In de allegiance paragraaf wordt aangegeven hoe op bepaalde momenten door de wijze waarop mise-en-scène werkt negatief gedrag van de personages Ma en grandma benadrukt wordt, maar hoe dit tegelijkertijd ook mede dankzij eerdere momenten van alignment met Ma niet tot een negatief moreel oordeel lijkt. Doordat Old Nick negatief beoordeeld wordt, werken momenten waarin door sound design en mise-en-scène benadrukt wordt dat Jacks ontsnapping kan mislukken extra sterk. Tevens zien we hoe dat negatieve oordeel leidt tot wantrouwen bij Jack ten opzichte van de buitenwereld, wat zich uit in de wijze waarop mise-en-scène en cinematografie als formele middelen worden ingezet, en hoe daarbij de verhouding tussen personages gedurende de scène zo kan veranderen. In iedere paragraaf zal ten minste één voorbeeld gegeven van ieder formeel middel om eerst recognition, dan alignment en tenslotte allegiance vorm te geven. Tenslotte zal antwoord gegeven worden op de hoofdvraag: “ Hoe creëren in ROOM sound design, mise-en-scène en cinematografie mogelijkheden voor emotionele betrokkenheid?” .