Ablaut en ongemarkeerdheid

Abstract

Ablaut is klankverandering als betekenisonderscheidend element. In het geval van werkwoorden betekent dat klinkerverandering in het rijm van de stam met een werkwoordstijdverandering als gevolg, zoals bij ik loop > ik liep. In dit onderzoek is gekeken of ablaut, dat al duizenden jaren een wezenlijk onderdeel is van de Germaanse taalfamilie, gemorfologiseerd is of dat het nog steeds een actieve tactiek is bij het vervoegen van nieuwe/niet-bestaande werkwoorden. Na een diachrone en synchrone analyse van ablaut wordt er via synchroon onderzoek naar ablaut in het Engels en Nederlands toegewerkt naar de onderzoeksvragen om te achterhalen of ablaut toegepast wordt als vervoegingsstrategie door moedertaalsprekers van het Nederlands.