Antropomorfisme in Film: Engaging with the animal
Summary
In de nieuwste versie van Disney’s Junglebook worden de personages door middel van CGI vertolkt door echte wilde dieren. In dit onderzoek is gepoogd antwoord te krijgen op de vraag hoe de toeschouwer van The Jungle Book (2016) wordt aangespoord tot engagement met de dierlijke personages. Dit is gedaan aan de hand van de structure of sympathy van Murray Smith. De structure of sympathy bestaat uit drie levels of engagement, namelijk recognition, alignment en allegiance. Kort gezegd houdt recognition in dat de toeschouwer in staat wordt gesteld een construct te vormen van het personage. De mate waarin een toeschouwer toegang krijgt tot informatie over gedachten en gevoelens van een personage valt onder alignment. Wanneer allegiance gestimuleerd wordt houdt dat in dat de toeschouwer in staat wordt gesteld een oordeel te vormen over het personage. Hier kan sprake zijn van positieve of negatieve allegiance. De componenten dragen bij aan engagement. Er is onderzocht hoe Disney filmmakers verschillende technieken inzetten om engagement met deze dierlijke personages te stimuleren. Er is een karakteranalyse gedaan van vijf dierlijke personages, namelijk Akela, Shere Kahn, Raksha, Bagheera en Baloo. Voor elk personage is een fragment uitgekozen waarvan een shot voor shot analyse is uitgevoerd. In de analyse is gekeken naar de verschillende cues die filmmakers geven waardoor een dierlijk personage als een persoon kan worden benaderd. Daarnaast is gekeken naar hoe filmmakers door middel van mise-en-scene deze cues benadrukken waardoor zij recognition, alignment of allegiance stimuleren. De voornaamste conclusie van het onderzoek is dat filmmakers verschillende technieken inzetten om engagement te stimuleren. Hierbij is gebruik gemaakt van primary cues, maar voornamelijk secondary internal cues en secondary external cues. Een techniek die uit het oog springt is dat de filmmakers het menselijke personage Mowgli inzetten als link naar de dieren. Door Mowgli als referentiekader in te zetten, wordt de kijker in staat gesteld zich verbonden te voelen met de dierlijke personages.