Het kennen van het absoluut onbekende - Hoe kennis van God en onkennis van God zich tot elkaar verhouden bij Dionysius de Areopagiet

Abstract

In dit eindwerkstuk bespreek ik de interessante verhouding die Dionysius de Areopagiet beschrijft tussen kennis en diens uiteindelijke doel: God. Dionysius stelt namelijk dat God absoluut onkenbaar is en waarachtige kennis van God enkel te bereiken is door het niet-kennen, dat het kennen overstijgt. Ik onderzoek of er in het corpus Dionysiacum een punt is vast te stellen waarop het kennen van God overgaat in dat niet-kennen (of de onkennis). Dit doe ik door te onderzoeken welk specifiek publiek wordt aangeschreven in de brieven die Dionysius schrijft en vandaaruit de functie te bepalen die hij geeft aan de verschillende vormen van kennis (katafatisch, symbolisch en apofatisch) die hij bespreekt. Door vervolgens deze vormen te vergelijken met het niet-kennen kom ik tot een specifiek punt waarop dit niet-kennen bereikt kan worden.