Van straatvechter tot kunstenaar

Abstract

Al sinds zijn debuut in 2012 krijgt de Nederlandse auteur Özcan Akyol veel uiteenlopende reacties op zijn werk. Een mogelijke reden voor de ontbrekende homogeniteit in deze reacties, zijn de spanningen en discrepanties die aanwezig zijn in de zelfrepresentatie van Akyol in zijn werken. In deze scriptie staat daarom de volgende vraag centraal: wat is het 'posture' van Özcan Akyol? De term 'posture' heeft veel aandacht gekregen door de Zwitserse literatuursocioloog Jerôme Meizoz, die met deze term de beeldvorming van auteurs in kaart probeert te brengen. Daarnaast komt het beroeps- en roepingsmodel van de Franse socioloog Nathalie Heinich ter sprake, omdat deze twee modellen een sterke invloed hebben op het 'posture' van auteurs. Om de zelfrepresentatie van de Akyol duidelijk in kaart te brengen, worden zijn twee romans en een vijftal interviews geanalyseerd aan de hand van een aantal vooraf geformuleerde vragen waarop de teksten antwoord geven. Hieruit zal blijken dat het 'posture' van Akyol een sterke ontwikkeling heeft doorgemaakt, maar dat deze telkens spanningen en discrepanties bevat waardoor Akyols 'posture' niet homogeen is.