Stresshantering als mediator in de relatie tussen persoonlijkheid en posttraumatische stress-stoornis.

Abstract

Dit onderzoek trachtte de geldigheid te onderzoeken van een verklarend model dat de relaties tussen persoonlijkheid, stresshantering en posttraumatische stressstoornis (PTSS) beschrijft. Er werd een partiële mediatie verwacht door emotiegerichte stresshantering in de relatie tussen neuroticisme en extraversie enerzijds en PTSS anderzijds. Tevens werd onderzocht of er sprake is van een verschil in stresshantering tussen personen met PTSS en personen zonder PTSS. Hiertoe werden 150 mannen geworven in Servië, die allen het uiteenvallen van voormalig Joegoslavië hebben meegemaakt. Deze groep bestond uit patiënten met PTSS, personen die hersteld zijn van PTSS en personen met een oorlogstrauma, maar zonder PTSS. Bovendien werd een Nederlandse controlegroep met 21 gezonde mannelijke respondenten betrokken in het onderzoek. Er werden verbanden aangetoond tussen neuroticisme en extraversie enerzijds en PTSS anderzijds. Neuroticisme bleek bovendien voorspellend te zijn voor emotiegerichte stresshantering, extraversie echter niet. Er werd geen verband gevonden tussen emotiegerichte stresshantering en PTSS, waardoor mediatieanalyse overbodig werd. Bovendien werd aangetoond dat personen met PTSS en met herstelde PTSS meer gebruik maakten van emotiegerichte stresshantering dan gezonde respondenten zonder trauma. Alternatieve verklaringen voor de gevonden resultaten en beperkingen en implicaties van het onderzoek worden besproken.