| dc.description.abstract | Een zoektocht naar Kony 2012 op het internet levert aan eerste resultaten al direct de controverse rond deze film op. De lofbetuigingen worden overschaduwd door de hoeveelheid kritiek die deze video, die in 2012 uitkwam, losmaakte. Desondanks is het moeilijk te ontkennen dat Invisible Children, de organisatie achter deze productie, in ieder geval in één opzicht succesvol was. De film, die ingaat op de impact van de rebellengroep het Verzetsleger van de Heer (LRA) die grotendeels bestond uit kindsoldaten, verspreidde zich in razend tempo via social media. Binnen zes dagen stond de teller op 100 miljoen kijkers en verscheen er zelfs een artikel over op de voorpagina van The New York Times. De film wordt dan ook vaak omschreven als de meest viral video in de geschiedenis.
Kony 2012 is echter meer dan alleen een mediahype. Voor sommigen is het een voorbeeld van public diplomacy, waarin verschillende platforms, van lobbyen tot mediacampagnes, benut worden om aandacht te genereren voor een specifiek thema en beleidsvorming daarover te beïnvloeden. Voor anderen valt het eerder onder propaganda. Daarnaast is bekendheid van het Kony 2012-project uiterst indrukwekkend in een tijd waarin niet langer het gebrek aan informatie een probleem vormt, maar de overvloed ervan. Dit fenomeen wordt in de literatuur ook wel omschreven als the paradox of the plenty. Een paradox die niet alleen van toepassing is op de diplomatie, maar op vrijwel alle aspecten van ons leven. Het probleem hierbij is de hoeveelheid beschikbare informatie. De kwantiteit maakt het lastig te bepalen welke gegevens van belang zijn en welke overbodig, aangezien er onmogelijk aan alles evenveel aandacht kan worden geschonken.
Kony 2012 heeft een onmiskenbare impact op het politieke en diplomatieke toneel gehad. Het is tevens een interessante casus, doordat het de concepten public diplomacy en propaganda problematiseert. Hierbij rijst de vraag in hoeverre deze twee begrippen van elkaar te onderscheiden zijn. Waar propaganda al langer een veelgebruikt instrument is, wordt public diplomacy veelal gezien als een nieuwe tak binnen de diplomatie. Hoewel er nog geen algemeen erkend theoretisch raamwerk is, zijn er wel enige punten waarover consensus bestaat. Deze kunnen worden gebruikt voor een vergelijkende analyse tussen de concepten. | |
