Objectloze kunst. Het eindpunt van de dematerialisatie van het kunstobject binnen de conceptuele kunst in de jaren zestig, aan de hand van een selectie van het werk van Robert Barry.

Abstract

Met de opkomst van de conceptuele kunst begin jaren zestig werd de aandacht van kunst verplaats van de vorm naar de inhoud. Dit resulteerde in werk dat zich afzette tegen de materiële objectiviteit, mediumspecificiteit, visualiteit/zichtbaarheid en autonomie van het kunstobject. Deze kenmerken werden midden jaren zestig gezien als onderdeel van de ontwikkeling van de dematerialisatie van het kunstobject. In dit onderzoek wordt onderzocht in hoeverre het werk Telepathic Piece (1969) van Robert Barry een eindpunt aanduidt binnen deze ontwikkeling. Dit wordt gedaan door het werk binnen een nieuwe definitie van de notie van dematerialisatie te plaatsen, in combinatie met een korte uiteenzetting van een selectie van het werk dat voorafgaand en na afloop van Telepathic Piece gemaakt werd. Uit de resultaten van dit onderzoek blijkt dat er altijd sprake zal blijven van een materiële verwijzing naar een gedematerialiseerd kunstwerk, en dat de perceptie van een eindpunt afhankelijk is van de manier waarop er wordt omgegaan met deze nieuwe vorm van informatie.