Hoog water op het schoolplein?

Abstract

Adwin Bosschaart heeft in zijn promotieonderzoek onderzocht hoe het met het overstromingsrisicobewustzijn van leerlingen in de onderbouw gesteld is en hoe dit bewustzijn kan worden bevorderd. Bosschaart heeft voor de regio West-Friesland een lesmethode voor 3 havo/vwo ontwikkeld waarmee dit bewustzijn wordt vergroot, genaamd ‘Hoog water op het schoolplein?’. Goed lesmateriaal is echter voor heel Nederland van belang, daarom dient de lesmethode aangepast te worden aan de verschillende regionale situaties in Nederland. In deze masterscriptie is de lesmethode van Bosschaart aangepast zodat deze bruikbaar is voor scholen in het rivierengebied. Na dit praktische deel is vervolgens onderzocht hoe docenten en leerlingen, de gebruikers, de lesmethode beoordelen. Dit is onderzocht door docenten van middelbare scholen in het rivierengebied de nieuwe lesmethode te laten bestuderen, om hen vervolgens door middel van een semi-gestructureerd interview de nieuwe lesmethode te laten beoordelen. Ook hebben leerlingen uit 3 havo de lesmethode uitgetest in de klas. Met behulp van de feedback van docenten en leerlingen kan de lesmethode worden verbeterd. Verder is er gekeken naar hoe de lesmethode op scholen in het rivierengebied en uiteindelijk in geheel Nederland geïmplementeerd kan worden. Dit is onderzocht door de bevorderende of belemmerende factoren die het gebruik van de nieuwe lesmethode watereducatie beïnvloeden te onderzoeken. Op inhoudelijk gebied is gebleken dat docenten enthousiast over de nadruk op de eigen regio. Op didactisch vlak is er door docenten vooral feedback gegeven over de omvang van de lesmethode. Om ervoor te zorgen dat de lesmethode op zoveel mogelijk scholen in heel Nederland gebruikt gaat worden, is het heel belangrijk om naar de wensen van docenten te luisteren. Gesteld kan worden dat het succes van de lesmethode staat of valt met de bereidheid van docenten om de lesmethode te gebruiken. Die bereidheid kan worden vergroot door docenten vrij te laten in de manier waarop ze de lesmethode gebruiken. Het is namelijk belangrijk dat docenten de methode kunnen gebruiken op een manier die aansluit bij hun huidige manier van werken. De kans op daadwerkelijk en blijvend gebruik is namelijk het grootst als mogelijkheden worden geboden voor wederzijdse aanpassing. Dit betekent dat de gebruiker zich aanpast aan de vernieuwing en de vernieuwing zich aanpast aan de omstandigheden en de mogelijkheden van de gebruiker. Door docenten vrij te laten in de manier waarop ze de lesmethode gebruiken, bestaat echter het gevaar dat de lesmethode anders wordt gebruikt dan bedoeld en daardoor de doelstellingen niet worden behaald. Het feit dat docenten graag flexibiliteit willen in het voorbereiden van hun lessen en zich daardoor niet gedwongen voelen zich strikt aan de methode te houden, weegt op tegen het feit dat de lesmethode dan mogelijk anders wordt gebruikt dan bedoeld.