Het Effect van de Richtlijn ‘Werk en Psychische Klachten’ op Herstel van Klachten en Werkhervatting
Summary
Doel: In dit onderzoek werden de effecten onderzocht van de toepassing van de richtlijn ‘Werk en psychische klachten’ voor psychologen. De effectiviteit werd vastgesteld aan de hand van het herstel van klachten en het herstel van functioneren (werkhervatting) van werknemers met psychische klachten. Methode: Er zijn 66 psychologen opgenomen in dit onderzoek met wie een interview is afgenomen over hun deelnemende cliënt(en) aan het onderzoek. Bij de 131 deelnemende cliënten werden in een half jaar op drie tijdstippen vragenlijsten afgenomen. Met behulp van regressieanalyse werd het effect bekeken van de mate waarin de richtlijn werd gevolgd op herstel van klachten en herstel van functioneren. De duur tot partiële en volledige werkhervatting werd geanalyseerd middels survival analyse. Resultaten: Er is geen effect van de mate waarin de richtlijn wordt gevolgd op herstel van klachten en herstel van functioneren. Enkele losse items van de richtlijn laten wel een effect zien op werkhervatting. Leeftijd en verwachte absentieduur hebben invloed op de duur tot volledige hervatting. Klachten en sociale steun van collega’s zijn marginaal significant. Conclusie: De richtlijn moet worden aangescherpt en verder worden onderzocht om conclusies te kunnen trekken over het effect van de toepassing ervan. Psychologen moeten vroeg in de behandeling over relevante prognostische informatie beschikken.