Transgenders en seksualiteit in TANGERINE: de constructie van sympathie

Abstract

In deze analyse wordt aan de hand van Murray Smith’s structure of sympathy onderzocht op welke wijze sympathie geconstrueerd wordt in de Amerikaanse film TANGERINE (2015). Deze theorie beschrijft hoe de kijker drie verschillende fases doorloopt bij de constructie van het gevoel van sympathie of antipathie voor een personage. De uitkomsten hiervan worden mede geïnterpreteerd door gebruik te maken van het begrip intersectionaliteit, met een nadruk op de intersectie van gender, etniciteit en beroep. In de analyse wordt op deze manier geprobeerd om op een nieuwe wijze film- en genderstudies te combineren. Uit het onderzoek is naar voren gekomen dat er middels muziek, cameravoering en shotlengte een accent wordt gelegd op specifieke emoties van de personages. Hierdoor wordt de kijker uitgenodigd, en ruimte geboden, om mee te voelen met de personages en een gevoel van sympathie te ervaren. Dit gevoel wordt kracht bijgezet door de nadruk die gelegd wordt op de gemarginaliseerde positie van de twee hoofdpersonages, Sin-Dee en Alexandra. De film hanteert hierbij een documentaire-stijl, hetgeen de film voorziet van een realistische uitstraling en bijdraagt aan een mogelijke positieve representatie van de getoonde minderheden. De gekozen aanpak in de analyse van TANGERINE zorgt ervoor dat de uitkomsten inzicht geven in meer dan alleen de film zelf, zoals het geval zou zijn bij een standaard representatieanalyse. Er ontstaat inzicht in de wijze waarop een film door de constructie van sympathie, een verandering teweeg zou kunnen brengen in de zienswijze van de kijker. De analyse probeert zo een bijdrage te leveren aan een toename van positieve representaties van gemarginaliseerde groepen in film en op televisie.