Amsterdamse Monumenten. De verhouding tussen historicus en leek in een digitale participatory historical culture

Abstract

De vraag op welke wijze de participatory historical culture gestalte krijgt bij het citizen science-project Amsterdamse Monumenten en hoe er wordt omgegaan met de problematiek van een shared historical authority staat in deze scriptie centraal. Om hier antwoord op te geven heb ik de organisatie van het project, het stadsarchief Amsterdam, alsook negen deelnemers geïnterviewd. Uit de reacties komt naar voren dat beide partijen een zeer andere visie hebben op de participatory historical culture die ze delen. Zo geven de deelnemers aan dat er weinig onderling contact is, terwijl het stadsarchief aangeeft dat mensen elkaar regelmatig helpen op het forum. Ook blijkt de belangrijkste motivatie van deelnemers om mee te doen niet bij het maatschappelijk nut van het werk te liggen, zoals het organisatie denkt, maar in het plezier dat aan het puzzelen met de foto’s beleefd wordt. De meningen van de deelnemers of ze zich publiekshistorici zouden noemen, zijn dan ook verdeeld. Het stadsarchief is hier wel van overtuigd. Met betrekking tot de shared historical authority, opereert de organisatie als guide on the side; ze sturen het proces aan, maar hebben niet het laatste woord. Dit is mogelijk doordat ze van tevoren een kader hebben opgesteld waarbinnen de vrijwilligers moeten werken, wat er tevens voor zorgt dat deze laatsten veel vrijheid ervaren. Voor de participatory historical culture van Amsterdamse Monumenten werkt een vooraf gemaakte structuur dus om een getrouw beeld van het verleden neer te zetten terwijl er sprake is van shared authority.