Opgroeien in een achterstandssituatie: kunnen rekenen op je ouders en tutor Een mixed-method studie naar de invloed van „High Dosage Tutoring‟ op de ouderbetrokkenheid in Pendrecht

Abstract

Parental involvement is important for children's development, especially in disadvantaged situations, and can mediate negative consequences of growing up in poverty. Via a randomized controlled trial 60 students in grade 6 and 7 of three primary schools in the deprived neighborhood Pendrecht were selected to participate in the intervention-programme „High Dosage Tutoring‟ (HDT). For four hours every week they received a year of personalized math-instruction in groups of two by a tutor who weekly communicated with their parents. In this mixed-method cross-sectional study, surveys with parents (n=84), homeinterviews with parents of tutor-children (n=7), a focus-group with tutors (n=7) and their contactregistration (203 text fragments) were conducted to research influences of HDT on parental involvement in the school and home environment. No quantitative differences in parental involvement were found between tutor and non-tutor parents. However, the qualitative data suggest that HDT has positive effects on parental involvement at home. Tutor-parents seem to become more concerned with the socio-emotional well-being, work ethic and learning-level of their child and become more confident about their child‟s math-skills. The mechanisms behind this are explored qualitatively. First, tutor-parents report that their children display increases in math-skills and have more fun, motivation and „self-efficacy‟ in doing math. Second, positive, reciprocal and personal contact between tutor and parents appears to increase monitoring and informal social control. The third and most essential mechanism are strong relationships between tutors and parents, and tutors and students. A more intensified two-generational-approach could possibly demonstrate improvement in parental involvement by conducting longitudinal research. Samenvatting Ouderbetrokkenheid is van belang voor de ontwikkeling van kinderen, vooral voor kinderen in achterstandssituaties, en kan de negatieve consequenties van armoede mediëren. Via een randomized controlled trial zijn in de achterstandsbuurt Pendrecht 60 kinderen uit groep 6 en 7 van drie basisscholen voor het interventieprogramma „High Dosage Tutoring‟ (HDT) geselecteerd. Zij ontvingen een jaar lang vier uur per week in tweetallen maatwerkgerichte rekenbegeleiding van een tutor die wekelijks met hun ouders communiceerde. In deze mixed-method cross-sectionele studie is via enquêtes met ouders (n=84), thuisinterviews met ouders van tutor-kinderen (n=7), een focusgroep met tutoren (n=7) en hun contactregistratie (203 notities) onderzocht wat de invloed is van HDT op ouderbetrokkenheid in de school-context en de thuis-context. Er zijn geen kwantitatieve verschillen in ouderbetrokkenheid gevonden tussen tutor en niet-tutor ouders. Echter, de kwalitatieve data suggereert dat HDT een positieve invloed heeft op ouderbetrokkenheid thuis. Tutor-ouders lijken meer betrokken te raken bij het sociaal-emotioneel welbevinden, de werkhouding en het leerniveau van hun kind en meer vertrouwen te verkrijgen in de rekencompetenties. De achterliggende mechanismen zijn kwalitatief onderzocht. Ten eerste constateren tutor-ouders dat rekencompetenties toenemen en hun kind meer plezier, motivatie en „self-efficacy‟ heeft wat betreft rekenen. Ten tweede lijkt het positieve, wederzijdse en persoonlijke contact tussen tutoren en ouders de monitoring en informele sociale controle te bevorderen. Het derde en meest essentiële mechanisme zijn sterke relaties tussen tutoren en leerlingen en tutoren en ouders. Een meer intensieve inzet op een twee-generatie-benadering kan in de toekomst via longitudinaal onderzoek de verbetering in ouderbetrokkenheid mogelijk aantonen.