Bij wijze van aarzelen: het effect van pauzes bij eerste- en tweedetaalsprekers op brongeloofwaardigheid

Abstract

In dit onderzoek wordt gekeken naar het effect van pauzes op de brongeloofwaardigheid van de spreker. Dit effect lijkt te verschillen voor gevulde en stille pauzes, maar ook voor eerstetaalsprekers (T1-sprekers) en tweedetaalsprekers (T2-sprekers). T2-sprekers, vergeleken met T1-sprekers, maken anders gebruik van pauzes in hun spraak door verschillen op de gebieden van woordenschat, grammatica, vloeiendheid en moedertaal. Door de verschillen tussen T1-sprekers en T2-sprekers kunnen pauzes een ander effect hebben op de beoordeling van de brongeloofwaardigheid van de spreker. In het experiment luisterden respondenten naar acht verschillende geluidsfragmenten waarin vier verschillende condities voorkwamen: (1) spraak met gevulde pauzes en stille pauzes, (2) spraak met gevulde pauzes en zonder stille pauzes, (3) spraak zonder gevulde pauzes en met stille pauzes en (4) spraak zonder gevulde pauzes en zonder stille pauzes. Deze geluidsfragmenten verschilden ook op het aspect of het werd ingesproken door een T1-spreker of een T2-spreker. Geconcludeerd kan worden dat pauzes over het algemeen niet leiden tot een lagere brongeloofwaardigheid. Verder bleek er ook geen verschil in effect op de brongeloofwaardigheid tussen gevulde pauzes en stille pauzes. Wel worden T2-sprekers grotendeels slechter beoordeeld op brongeloofwaardigheid dan T1-sprekers en zorgde het weglaten van pauzes bij T2-sprekers tot een betere beoordeling.