De lange termijn effecten van remediërend rekenonderwijs in de kleuterklassen

Abstract

Abstract Previous research shows a strong relationship between early numeracy ability and later mathematics achievement. An increasing number of early numeracy interventions endeavor to sever this relationship. A major Dutch initiative in this matter is the program The road to Mathematics. This program, like other remedial math programs for preschool children, have been proven effective in the short-term. However, until now it has not been demonstrated that these positive effects endure. This study is based on data obtained from 495 children. Early numeracy ability was measured halfway through kindergarten, at a mean age of 55 months (SD = 3.7 months). At risk children were identified based on scores below average and at random assigned to one of three groups: a short and a long intervention group, which were respectively exposed to the program for half a year and one and a half year, and a low control group, which underwent no remedial teaching. Also, a reference group containing (above)average scoring children was included. The long-term measurement obtained 4 years after the intervention indicates that all risk groups still show lower mathematics performance compared to the reference group. This confirms the possibility of identifying children at risk for math related learning difficulties based on early numeracy ability in kindergarten. Both intervention groups do not show higher mathematics performance compared to the low control group. Thus, the program The road to Mathematics proves to be unable to structurally improve math performance of at-risk children. Limitations of current study and suggestions for future research are being discussed.

Samenvatting Eerder onderzoek laat zien dat er een sterk verband bestaat tussen lage voorbereidende rekenvaardigheid een latere rekenproblemen. Steeds meer interventies trachten dit verband te doorbreken middels rekenkundig remediëren in kleuterklassen. Een groot Nederlands initiatief is het programma Op weg naar Rekenen. Zowel dit programma, als andere remediërende rekenprogramma’s voor kleuters zijn bewezen effectief op korte termijn. Echter, het is tot op heden niet aangetoond dat de positieve effecten behouden blijven. Huidig onderzoek richt zich op de lange-termijn effecten van het programma Op weg naar Rekenen. In dit onderzoek zijn de gegevens gebruikt van in totaal 495 kinderen. De voorbereidende rekenvaardigheid is halverwege groep 1 bepaald, bij een gemiddelde leeftijd van 55 maanden (SD = 3.7 maanden). Op basis van een benedengemiddelde score zijn risicokinderen geïdentificeerd, welke willekeurig zijn verdeeld over drie groepen: een korte en een lange interventiegroep, welke respectievelijk een half jaar en anderhalf jaar zijn blootgesteld aan het programma, en een lage controlegroep, waarin de kinderen geen remediërend onderwijs ontvingen. Tevens is er een referentiegroep samengesteld van kinderen met (boven)gemiddelde scores. Uit de lange-termijn meting blijkt dat de risicogroepen halverwege groep 5 allen significant lagere rekenprestaties laten zien dan de referentiegroep. Dit bevestigt dat het mogelijk is om op basis van voorbereidende rekenvaardigheid reeds in de kleuterklas risicokinderen te identificeren die een vergrote kans hebben op het ontwikkelen van latere rekenproblemen. Beide interventiegroepen laten 4 jaar na de interventie geen betere rekenprestaties zien dan de lage controlegroep. Het programma Op weg naar Rekenen blijkt dus niet in staat om de rekenprestaties van de risicokinderen structureel te verbeteren. Beperkingen van huidig onderzoek en suggesties voor verder onderzoek worden besproken.