De Relatie tussen Ouderlijke Stress en de Participatie van Kinderen met Cerebrale Parese

Abstract

Achtergrond: Kinderen met lichamelijke beperkingen, zoals cerebrale parese (CP), participeren vaak minder in vrijetijdsactiviteiten. Omdat participatie juist een positieve bijdrage levert aan de ontwikkeling van kinderen met CP, is kennis nodig van factoren die samenhangen met hun participatie. Eerder onderzoek wijst op een verband tussen ouderlijke stress en participatie van het kind. Deze stress is vooral verhoogd in de eerste levensjaren. Doel: Het doel van het huidige onderzoek is om de relatie tussen ouderlijke stress en participatie in vrijetijdsactiviteiten van kinderen van 18 tot 48 maanden nader te onderzoeken. Methode: Om stress die gerelateerd is aan het opvoeden van een kind met CP te onderscheiden van gewone ouderlijke stress, zijn twee groepen ouders met elkaar vergeleken. De steekproef bestaat uit 62 ouders met een kind met CP van 18 tot 48 maanden (M = 35.61, SD = 5.63) en 60 ouders van kinderen zonder CP in dezelfde leeftijdsgroep (M = 33, SD = 8.61). Ouderlijke stress en participatie zijn gemeten door het afnemen van vragenlijsten bij de ouders. Resultaten: Er is een significante negatieve relatie tussen ouderlijke stress gerelateerd aan kindkenmerken en de participatie in actieve bewegingsactiviteiten van kinderen met CP (rs = -.26, p < .05). Deze relatie is significant anders dan bij ouders van kinderen zonder CP (Z = 0.76, p = .05). Correlaties tussen ouderlijke stress en participatie op de andere subschalen bleken niet significant te zijn. Conclusie: Vervolgonderzoek is noodzakelijk om de relatie tussen ouderlijke stress en participatie van het kind nader te bepalen.