Het verband tussen angstsymptomen en agressie bij meisjes gedurende de adolescentie.

Abstract

Doel: Dit onderzoek richt zich op het verband tussen angstsymptomen en agressie over een periode van vijf jaar, de vroege adolescentie ten opzichte van de midden adolescentie, bij meisjes uit de normale populatie. Methode: De steekproef bestaat uit 289 meisjes (gemiddelde leeftijd 12,3 jaar) die vanaf de vroege adolescentie vijf jaar zijn gevolgd. De participanten hebben zelfrapportagevragenlijsten ingevuld waarbij steeds een interval van een jaar bestond. Angstsymptomen zijn gemeten met de SCARED. Bij agressie is specifiek naar verschillende vormen gekeken, namelijk directe, indirecte en passieve agressie. Deze verschillende vormen van agressie zijn gemeten met de DIAS. Resultaten: Hogere niveaus van angstsymptomen in de vroege adolescentie zijn niet gerelateerd zijn aan hogere niveaus van agressie in de midden adolescentie, en vice versa, bij meisjes uit de normale populatie. Wanneer er gecontroleerd werd voor de stabiliteit van de constructen over een periode van vijf jaar, blijkt dat zowel angstsymptomen, directe agressie, indirecte agressie als passieve agressie stabiliteit vertonen van de vroege adolescentie tot de midden adolescentie bij meisjes uit de normale populatie. Conclusie: Hoewel angstsymptomen niet gerelateerd zijn aan agressie, vertonen angstsymptomen en directe, indirecte en passieve agressie stabiliteit van de vroege adolescentie naar de midden adolescentie bij meisjes uit de normale populatie. Dit wijst op ondersteuning van het stability perspectief. Vervolgonderzoek moet zich richten op het in kaart brengen van genetische risicofactoren, risicofactoren uit de omgeving en gen-omgevingsinteractie risicofactoren om te onderzoeken of dit verband daadwerkelijk op het stability perspectief berust.