Nederland en de belangrijkste bondgenoot. Het Atlantisch primaat van het Nederlands buitenlands beleid van voor en na de Koude Oorlog.

Abstract

De Verenigde Staten geniet in ieder geval tot grofweg 2000 een prioritaire positie in het Nederlands buitenlands beleid. Een manier om het belang en vertrouwen in die samenwerking te uiten is door interventies openlijk en duidelijk te steunen. Tijdens de Koude Oorlog deed Den Haag dit omwille van de Atlantische eenheid en Europese veiligheid. Geen steun uitspreken bracht die samenwerking in gevaar. Opvallend is dat die trend na de Koude Oorlog doorzet. In 2010 stelde de Commissie Davids in haar rapport dat de politieke steun voor de Brits-Amerikaanse invasie van Irak (2003) was ingegeven door een "Atlantische reflex". Wat is het Atlantisch primaat? In hoeverre werd de opstelling en rechtvaardiging van de Nederlandse regering bij de kwesties Vietnam en Irak in het publieke domein bepaald door overwegingen die te herleiden zijn tot de (gepercipieerde) constante van het ‘Atlantisch primaat’ in het naoorlogse buitenlands beleid van Nederland?