Werkgeheugen als Compenserende Factor voor Taalzwakte

Abstract

In deze studie zijn prestaties van Nederlandse middelbare scholieren (11–15 jaar) op taalvaardigheid en werkgeheugen vergeleken. De groepen bestonden uit hoogbegaafde kinderen met dyslexie (HB/D, n = 37), (gemiddeld begaafde) kinderen met dyslexie (D, n = 37), gemiddeld begaafde kinderen (TD, n = 39) en hoogbegaafde kinderen (HB, n = 35). Zoals verwacht presteerden hoogbegaafde kinderen met dyslexie op Nederlandse taalvaardigheid ((non-woordlezen, tekstlezen en spelling) beter dan kinderen met dyslexie en minder goed dan hoogbegaafde kinderen. Echter bleken zij eveneens minder goed te presteren dan gemiddeld begaafde kinderen (D < HB/D < TD < HB). Bij Engelse taalvaardigheid (woordlezen en spelling) presteerden hoogbegaafde kinderen met dyslexie zoals verwacht beter dan kinderen met dyslexie en minder goed dan hoogbegaafde kinderen. Hier bleken de hoogbegaafde kinderen met dyslexie tegen verwachting vergelijkbaar te presteren met gemiddeld begaafde kinderen (D < HB/D = TD < HB). Op verbaal werkgeheugen bleek dat hoogbegaafde kinderen met dyslexie zoals verwacht beter presteerden dan kinderen met dyslexie, vergelijkbaar met gemiddeld begaafde kinderen èn minder goed dan hoogbegaafde kinderen (D < HB/D = TD < HB). Tot slot bleek dat hoogbegaafde kinderen met dyslexie zoals verwacht beter presteerden op visuospatieel werkgeheugen dan kinderen met dyslexie en (tegen verwachting) zowel vergelijkbaar met gemiddeld begaafde kinderen als hoogbegaafde kinderen (D < TD = HB/D = HB). Deze studie wijst erop dat verbaal werkgeheugen een compenserende factor is voor taalzwakte bij hoogbegaafde kinderen met dyslexie. Gebruik van Engelse taalvaardigheidstaken lijkt geen bijdrage te leveren aan een verbeterde diagnostiek.