Het Voorspellen van Zelfstandige Naamwoorden op Basis van Werkwoorden door Eentalige en Tweetalige Kinderen van 4, 5 en 6 jaar: De Relatie tussen Receptieve Woordenschat en Voorspelbaarheid

Abstract

Doel: Vorig onderzoek heeft aangetoond dat eentalige kinderen in staat zijn om op basis van werkwoorden een thematisch geschikt zelfstandig naamwoord te voorspellen (Altmann & Kamide, 1999; Mani & Huettig, 2012; Nation, Marshall, & Altmann, 2003). Er zijn tot op heden geen studies bekend die het voorspellen van zelfstandige naamwoorden op basis van werkwoorden bij tweetalige kinderen hebben onderzocht. In deze studie werd het voorspellen van zelfstandige naamwoorden op basis van werkwoorden onderzocht bij eentalige en tweetalige kinderen van 4, 5 en 6 jaar. In de tweede plaats werd onderzocht of de grootte van de receptieve woordenschat van eentalige en tweetalige kinderen van 4, 5 en 6 jaar van invloed is op deze voorspelvaardigheden. Methode: Voor het meten van voorspelvaardigheden werd gebruik gemaakt van een eyetracker en de grootte van de receptieve woordenschat werd gemeten met de Nederlandstalige bewerking van de Peabody Picture Vocabulary Test (Schlichting, 2005). Resultaten: Het blijkt dat voor zowel eentalige als tweetalige kinderen van 4, 5 en 6 jaar werkwoorden voorspellend kunnen zijn voor een thematisch geschikt zelfstandig naamwoord. Daarbij blijken eentalige en tweetalige kinderen even goed kunnen voorspellen, wat aangeeft dat tweetaligen hierin niet achterlopen ten opzichte van hun eentalige leeftijdsgenoten. De grootte van de receptieve woordenschat lijkt voor zowel eentalige als tweetalige kinderen geen relatie te hebben met voorspelvaardigheden. Vervolgonderzoek met een grotere steekproef en een specifiekere definitie van tweetaligheid, waarbij factoren als kwantitatieve en kwalitatieve taalinput worden meegenomen, zou moeten uitwijzen in hoeverre eentalige en tweetalige kinderen van elkaar verschillen wat betreft voorspelvaardigheden.