"In Sicily, Women are more Dangerous than Shotguns" - De Narratieve Functie van het Vrouwelijke Personage in Francis Ford Coppola's The Godfather Trilogie

Abstract

In het filmwetenschappelijk discours lijkt er een overeenstemming te zijn over het feit dat de aantrekkingskracht van Francis Ford Coppola’s THE GODFATHER tijdloos is. Binnen ditzelfde discours zijn de meningen echter verdeeld over hoe de narratieve functie van het vrouwelijke personage in deze drie films omschreven zou moeten worden. Er is een traditie ontstaan in deze discussie waarin er twee oppositionele stromingen waar te nemen zijn. De eerste stroming, die opvallend overheerst, beweert dat de films een ongelijke sekseverhouding tussen mannen en vrouwen binnen de maffiafamilie laten zien. Coppola zou in THE GODFATHER films een negatief vrouwbeeld neerzetten en het vrouwelijke personage zou binnen het narratief een ondergeschikte positie bekleden. De tweede stroming binnen het filmwetenschappelijk discours, een visie die duidelijk in mindere mate is vertegenwoordigd, beweert dat het vrouwelijke personage een cruciale functie inneemt binnen het netwerk van personages doordat zij ten grondslag ligt aan het handelen van de mannelijke personages. Het vrouwelijke personage in THE GODFATHER films is geen passief wezen, maar een actief autonoom individu dat invloed uitoefent op het handelen van de maffiamannen binnen La Famiglia. Dit artikel bepleit echter dat de eerste, meer dominantie stroming op een onvolledig onderzoek stoelt en bepleit meer aandacht voor de actieve functie van het vrouwelijk personage binnen het narratief. In dit artikel wordt daarom aan de hand van een uitgebreid onderzoek dat op drie niveau's plaatsvindt (op het gebied van de constructie van het personage, het netwerk van het personage, en de relatie personage – toeschouwer) op zoek gegaan naar een antwoord op de vraag: Kan de narratieve functie van het vrouwelijke personage in THE GODFATHER trilogie als passief of actief omgeschreven worden?