“I am a hot, smart woman with an ass that doesn’t quit”: THE MINDY PROJECT en de herdefiniëring van ‘the unruly woman’ in een postfeministisch televisietijdperk
Summary
In het huidige televisielandschap is de succesvolle gynaecologe Mindy Lahiri uit de sitcom THE MINDY PROJECT een nogal ongewone verschijning. Ze is van Indiase afkomst, losbandig, regelmatig dronken, luid, te zwaar en egoïstisch. Hoewel dit in contrast is met de vrouw die we nu veelal op televisie zien, valt Mindy (door haar uiterlijke verschijning en met name haar gedrag) binnen een bepaalde traditie binnen het sitcom-genre: de ‘unruly woman’-sitcom. Deze vrouw gebruikt volgens Kathleen Rowe haar onstuimige gedrag en excessen om een publiek spektakel van zich te maken en zo de sociale orde te verstoren. Mindy’s personage is echter niet geconstrueerd binnen en door het discours van de tweede golf feminisme, zoals Roseanne Barr en Lucy Ricardo. Mindy Lahiri is geconstrueerd binnen en door postfeministisch discoursen, die nu heersen in female-driven series. Deze discoursen behelzen onder andere de notie van Amanda Lotz’ ‘new new woman’ en Rosalind Gills argumentatie om het postfeminisme als een ‘sensibility’ te zien. Dit onderzoek beargumenteert dat postfeministische discoursen de definitie van de ‘unruly woman’ in een postfeministisch televisietijdperk op meerdere manieren hebben veranderd. Deze verandering in definiëring is dan voortgekomen uit de verschillende constructies van vrouwelijkheid die terug zijn te vinden in THE MINDY PROJECT. Een door semiotiek beïnvloede, structurele analyse van deze televisietekst deconstrueert verschillende constructies van vrouwelijkheid met betrekking tot carrière, het vrouwelijk lichaam en (seksuele) relaties. Dit onderzoek sluit af met de conclusie dat de discoursen die Mindy Lahiri vormen, niet alleen naast elkaar bestaan, maar ook door elkaar heenlopen en in sommige gevallen aspecten van elkaar opnemen op de eigen positie te versterken.