Coöperatieve werkvormen: het effect van coöperatieve werkvormen op samenwerkingsvaardigheden van leerlingen in de middenbouw van het daltononderwijs

Abstract

Ondanks dat coöperatief leren zou leiden tot het verbeteren van leerprestaties en samenwerkingsvaardigheden van leerlingen en het tot de drie principes van het Nederlandse daltononderwijs behoort, wordt het nog niet veel ingezet in dit onderwijs. In dit onderzoek wordt gekeken naar het effect van coöperatieve werkvormen van Kagan (1994; 2005) op samenwerkingsvaardigheden. Het onderzoek had de vorm van een quasi-experiment, waarbij in de experimentele groep zeven weken lang drie coöperatieve werkvormen zijn ingezet. Zowel de leerkrachten als de leerlingen hebben in een voor- en nameting gereflecteerd op de samenwerkingsvaardigheden van de leerlingen. Door middel van een ANCOVA zijn de scores van de leerlingen van de experimentele en de controle groep met elkaar vergeleken. Uit de resultaten is een significant klein verschil tussen de samenwerkingsvaardigheden van de leerlingen van de experimentele groep en de leerlingen van de controle groep naar voren gekomen (F (1,145) = 4.05, p = .046, partial η² = .027). De experimentele groep scoorde op de nameting (M = 4.13) lager dan op de voormeting (M = 4.22). Aan de hand van afhankelijke t-toetsen zijn de beoordelingen van de leerkrachten op de voor- en de nameting van zowel de experimentele (t(2) = -94, p = .45) als de controle groep (t(2) = .65, p = .58) vergeleken. Beide toetsen toonden geen significant verschil. Geconcludeerd kan worden dat de inzet van de coöperatieve werkvormen van Kagan, volgens de interventie uit dit onderzoek, niet leidt tot betere samenwerkingsvaardigheden bij leerlingen uit de middenbouw. Hier zijn verschillende verklaringen voor gevonden.