| dc.description.abstract | Achtergrond/doel: Leerstrategieën kunnen worden onderscheiden in impliciete (onbewuste) en expliciete (bewuste) varianten. Het is bekend dat jongeren met Cerebrale Parese (CP) minder seelnemen aan sportactiviteiten, wat het risico op secundaire fysieke klachten vergroot. Om deze doelgroep te motiveren om aan sportactiviteiten deel te nemen is het van belang een leerstrategie aan te bieden die aansluit bij hun mogelijkheden. Huidig onderzoek heeft twee fasen: 1) de inhoudsvaliditeit van een bestaand onderzoeksinstrument (protocol) verbeteren, 2) het verschil in de mate van plezier tussen beide leerstrategieën tijdens een sportactiviteit onderzoeken.
Methode: Fase 1: De inhoudsvaliditeit van het protocol werd verbeterd aan de hand van een literatuuronderzoek. Met de zoekmachine ‘Web of Science’ is gezocht naar artikelen, niet ouder dan 15 jaar met een duidelijke operationalisatie van de beide leerstrategieën. Fase 2: Door middel van het verbeterde protocol was het mogelijk om beide leerstrategieën te meten en het verschil in de mate van plezier te meten bij jongeren met CP. De Mann-Whitney U-toets is gebruikt om het verschil in plezier per leerstrategie te meten (n=19). Resultaten: Fase 1: Voor beide leerstrategieën zijn categorieën aan het huidige protocol toegevoegd (Expliciet: o.a. ‘afsluiting’, Impliciet: o.a. ‘opbouw van de oefening’). Fase 2: Er is gebleken dat het verschil is tussen de impliciete/expliciete leerstrategie en het verschil in de mate van plezier hoger is, maar heeft niet tot een significant geleidt (U = 28,.00, p = 0.43). Conclusie: Er zijn verschillende relevante aanpassingen gemaakt aan het meetinstrument. Vervolgonderzoek zou de betrouwbaarheid kunnen verbeteren. Het empirisch onderzoek heeft nog geen significant resultaat opgeleverd. Vervolgonderzoek zou zich moeten richten op een grotere steekproef. | |
