WIE IS DE MOL? Een Nederlands fenomeen van transmedia storytelling?

Abstract

Transmedia storytelling is een fenomeen dat steeds vaker voorkomt in de televisiewereld. In dit eindwerkstuk wordt de definitie van het begrip geduid, en onderzocht of transmedia storytelling alleen zinvol gebruikt kan worden bij fictieve narratieve werelden of dat het ook gebruikt kan worden in non-fictieve (multimediale) narratieve context. Transmedia storytelling is een begrip dat door onjuist en divers gebruik van televisieprogramma’s van de 21e eeuw onduidelijker is geworden. Als grondleggers van transmedia storytelling hebben Henry Jenkins en Elisabeth Evans geprobeerd duidelijkheid te bieden door de verschillende kenmerken van het fenomeen te typeren en definiëren. Transmedia storytelling is volgens de auteurs de benaming voor een televisieprogramma dat gebruik maakt van diverse platformen voor het overbrengen van een groot en complex narratief. De kijker wordt op deze manier gevraagd de verschillende stukken informatie bij elkaar te zoeken via verschillende platformen, om zelf het verhaal tot een geheel te brengen. In dit eindwerkstuk wordt langs de definitie van Jenkins en Evans een narratieve analyse gemaakt volgens het story-plot model van David Bordwell en Kristin Thompson. Als casestudy staat het Nederlandse televisieprogramma WIE IS DE MOL? centraal. De onderzoeksvraag die beantwoordt wordt luidt: “In hoeverre is het Nederlandse televisieprogramma WIE IS DE MOL? een transmedia storytelling fenomeen?” Uit de resultaten van de narratieve analyse van WIE IS DE MOL? blijkt dat het programma wel gebruik maakt van meerdere platformen om een seizoen te lanceren, maar dat het gebruik van de platformen niet veel verbonden zijn met narratieve structuur. Om te bepalen wat WIE IS DE MOL? dan wel precies is , dient er een vervolg onderzoek uitgevoerd te worden waarin ook de theorieën van Johan Huizinga (over het spelelement) en Brooke Thompson (over cross-media) worden belicht behandeld.