(t)Huisloos bij de straatdokter: Onderzoek naar zingeving in het contact tussen de straatdokter en dak- en thuisloze patiënten.

Abstract

Het is door de levenssituatie van de dak- en thuisloze patiënten lang niet altijd mogelijk voor straatdokters om zingevingvragen waar te nemen en er als gevolg daarvan op in te gaan. Maar diezelfde levenssituatie is tegelijkertijd een stimulerende factor. Het vraagt namelijk van de straatdokter een bepaalde benaderingswijze: de verbondenheid zoeken en binnen de relatie de patiënt zin te laten ervaren. Deze benaderingswijze is een antwoord op de vaak onuitgesproken, maar voortdurend in stilte aanwezig zijnde vraag naar hulp en komt overeen met de beschrijving die gegeven wordt door de presentietheorie. Vanuit deze relatie wordt het voor straatdokters voorts ook mogelijk om bij een aantal dak- en thuisloze patiënten naar zingevingvragen op zoek te gaan. Straatdokters blijken uitermate gemotiveerd te zijn voor hun werk en zien het belang van de zingevingvragen van hun patiënten in. Zij kunnen zich onzeker voelen met betrekking tot de psychische conditie van de patiënt (mede door drugsgebruik), geven aan scholing en kennis over de Islam te missen, maar zijn bereid op de zingevingvragen van de patiënten in te gaan. Deze motivatie en de religieuze/spirituele visie die zij op het leven hebben, kunnen als stimulerende factoren worden beschouwd. Een stimulerende factor in het omgaan met zingevingvragen is ook de werksituatie die de straatdokters in de gelegenheid stelt om met dak- en thuislozen tot een waarlijke ontmoeting te komen.