Verdedigers versus buitenstaanders in pestsituaties.

Abstract

Het doel van dit onderzoek was te onderzoeken of verdedigers (van slachtoffers van pesten), buitenstaanders (die zich afzijdig van pestsituaties houden) en de controlegroep niet-betrokken kinderen van elkaar verschilden op zelfwaargenomen sociale acceptatie, waargenomen populariteit, sociale dominantie in termen van resource control en sociale doelen. Zowel verdedigers als buitenstaanders hebben een anti-pesthouding, maar slechts de verdedigers komen voor het slachtoffer op. Een krimp in pesten kan pas worden bereikt als alle kinderen met een anti-pesthouding actief slachtoffers gaan helpen. Vermoed werd dat verdedigers een hogere competentiebeleving hebben, als meer populair worden beoordeeld door klasgenoten, een hogere mate van sociale dominantie bezitten en meer streven naar dominantie en leiderschap dan de buitenstaanders. In totaal zijn 1434 leerlingen (Mage = 11.1) ingedeeld in de pestrollen. Om de afhankelijke variabelen te scoren werd er gebruik gemaakt van ofwel zelfrapportage, peernominaties of leerkrachtrapportage. Bij de variabele sociale dominantie werden alle drie de vormen van rapportage gebruikt. Een MANOVA met paarsgewijze vergelijkingen liet zien dat verdedigers meer waargenomen populair zijn en meer sociale dominantie bezitten dan de twee andere groepen. Daarnaast hadden de verdedigers en de niet-betrokkenen een hogere zelfwaargenomen sociale acceptatie dan de buitenstaanders. Er werden geen verschillen tussen de groepen waargenomen in sociale doelen. Concluderend, een krimp in het pesten zou kunnen ontstaan door interventies meer te gaan richten op de buitenstaanders. Hun positie in de groep en hun gevoel van eigenwaarde kunnen daarin een sleutelrol spelen. Tenslotte zijn ook de niet-betrokken kinderen vanwege hun hoge mate van zelfwaargenomen sociale acceptatie interessant voor interventies.