Voedseltekort in de marges van de natiestaat Een interdisciplinaire benadering van verborgen honger in de Somalische gemeenschap in de vluchtelingenkampen van Dadaab, Kenia

Abstract

Voeding omvat meer dan een volle maag, met name op de lange termijn. Voedselpakketten zijn vaak gericht op directe overleving, maar niet op een situatie van afhankelijkheid die maanden tot jaren kan duren. Hierdoor kan niet alleen honger ontstaan doordat er te weinig voedsel is, maar ook verborgen honger door gebrek aan specifieke voedingsmiddelen, namelijk vitaminen en mineralen. Om te onderzoeken hoe de afhankelijkheid van voedselhulp voor een lange tijd zijn weerslag heeft op de bevolking in Dadaab, stellen wij de volgende vraag: In hoeverre veroorzaakt de langdurige afhankelijkheid van voedselhulp in vluchtelingenkamp Dadaab verborgen honger in de Somalische vluchtelingengemeenschap? Inzichten uit zowel de biomedische wetenschappen als ontwikkelingsgeografie van essentieel belang geweest om alle relevante componenten van het vraagstuk aan het licht te brengen. Door de biomedische aangetoonde relatie tussen voedingsbehoeften en voedingsinname enerzijds en ondervoeding anderzijds aan te vullen en te verrijken met inzichten uit de ontwikkelingsgeografie die verstorende factoren in deze causale relatie aantonen, is het interdisciplinaire antwoord meer omvattend geworden dan de conclusies die uit de individuele disciplines getrokken konden worden. Het is zeer waarschijnlijk is dat de langdurige afhankelijkheid van voedselhulp een ernstige situatie van chronische voedselonzekerheid wat betreft micronutriënten creëert onder Somalische vluchtelingengemeenschap in Dadaab. Echter, ondanks de opgelegde afhankelijkheid proberen de vluchtelingen door hun actief handelen controle over de situatie terug te winnen en een zekere vorm van voedselzekerheid te bemachtigen. Dit gaat wel gepaard met een differentiatie in voedselinname binnen de gemeenschap op basis van een sociaaleconomische positie.