De Verwerking van Relatieve Bijzinnen in Dyslectici: De Invloed van Werkgeheugen, Animaatheid en Pronomina
Summary
Doel: Om meer inzicht te krijgen in de zinsverwerking van dyslectici, is onderzocht in hoeverre dyslectici geneigd zijn animate referenten en pronomina te interpreteren als subject. De topichood hypothesis is als uitgangspunt gekozen.
Methode: 13 participanten, waarvan 5 dyslectici, hebben in een auditieve sentence completion taak ambigue zinnen met ingebedde relatieve bijzinnen afgemaakt. Experiment 1 toetste of dyslectici liever pronomina als subject interpreteren dan volledige NPs. Experiment 2 toetste of dyslectici liever animate referenten als subject interpreteren dan inanimate referenten.
Resultaten: Het bleek dat dyslectici pronomina niet altijd interpreteren als subject. Ze parsen de zin bij voorkeur als een subject relative. Animate referenten interpreteren ze wel vaker als subject. De voorkeur om de animate referent als subject te interpreteren is sterker dan de voorkeur om een subject relative parse te maken.
Conclusies: We vermoeden dat de discrepantie tussen de parsingstrategieën van de experimenten te verklaren is in termen van economie. Mogelijk is het voor het werkgeheugen zwaar om een relatieve bijzin met een volledige NP en pronomen te verwerken. De topichood-parse wordt daarom weggedrukt door de economische SR parse. Een relatieve bijzin met een inanimate en animate NP is minder zwaar om te verwerken. In dat geval wordt topichood parse niet weggedrukt door de economische parse.