De bioscoop als stimulans voor de leefbaarheid

Abstract

De naoorlogse periode zag een terugloop in het bioscoopbezoek. In 1963 sloot Johan Miedema zijn bioscoop in Sneek als protest tegen de 20% vermakelijkheidsbelasting omdat de bezoekersaantallen daalden en de kosten te hoog waren. Alleen bij een gunstiger belastingtarief, zou hij zijn bioscoop heropenen. Er ontstond een conflict tussen Miedema en de gemeente Sneek. In het onderzoek werd dit conflict als een microgeschiedenis benaderd dat nieuwe inzichten kan verschaffen over een nieuwe rol van de bioscoop in de jaren zestig, die niet alleen maar werd gezien als een noodzakelijk kwaad, zoals de meeste gemeenten vóór de Tweede Wereldoorlog naar de bioscoop keken. Een historische bronnenanalyse van de gemeenteraadsnotulen van Sneek, NBB jaarverslagen en regionale kranten liet zien dat de gemeente waarde hechtte aan de aanwezigheid van de bioscoop in hun stad. Dit deden ze zowel vanuit cultureel als financieel oogpunt. De bioscoop speelde in de naoorlogse periode een belangrijke rol als vorm van ontspanning in het dagelijks leven van de mensen en het was voor de gemeente Sneek bovendien een extra bron van inkomsten die daarnaast de toerist en de inwoners een extra, moderne vorm van ontspanning bood.