Longfibrose bij honden in Nederland

Abstract

Bij honden komen naast de bekendere longaandoeningen ook interstitiële longaandoeningen (ild) voor waaronder longfibrose. Sommige hondenrassen (zoals de kleine terriërs, en vooral de West Highland White terriër) hebben een verhoogde kans op het ontwikkelen idiopatische longfibrose (IPF). In Nederland wordt de diagnose zelden gesteld. In de digitale archief van de afdeling Pathologie van de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht werd tussen 1993 en 2010 geen enkele hond gevonden met de diagnose longfibrose. Voor een definitieve diagnose van deze aandoening is of histopathologie of high-resolution CT-scan van de longen nodig. Met dit enquête onderzoek is geprobeerd het aantal West Highland White Terriërs met mogelijke IPF in Nederland in kaart te brengen. Met enquêtes zijn eigenaren van West Highland White terriërs en praktiserende dierenartsen benaderd. Er werden 139 enquêtes door eigenaren volledig ingevuld. Het blijkt dat 38% van deze eigenaren een hond hebben die last heeft van verminderd uithoudingsvermogen, 10% heeft chronische hoestklachten. Beide klachten lijken het mest verbonden aan een leeftijd boven de 10 jaar en/of een gewicht van boven de 9 kg. Er waren maar 65 dierenartsen die de enquête hebben ingevuld. Dierenartsen die bekend zijn met longfibrose blijken goed geïnformeerd te zijn. Het aantal dierenartsen wat niet bekend is met deze aandoening is groot. Een opvallende uitkomst is dat veel dierenartsen menen dat glucocorticosteroïden de aandoening zou kunnen genezen. Conclusie van dit onderzoek is dat men er van uit mag gaan dat er in Nederland veel meer honden zijn die lijden aan longfibrose dan tot nu toe werd gedacht. Voorlichting en nascholing van dierenartsen en informatie aan eigenaren is essentieel om deze patiënten op te sporen.