De natuurgeesten als verbinding in het IJslandse landschap

Abstract

De rol van natuurgeesten in de relatie tussen mens en natuur in IJsland staat in deze scriptie centraal. De verhalen over (natuur)geesten zijn een geliefd onderwerp voor vele IJslanders, iedereen kent wel een verhaal. Het lijkt wel alsof er over iedere berg of heuvel een bijzondere gebeurtenis te vertellen is, uit de Saga’s of uit de volkslegendes. Elven wonen voornamelijk in rotsen en stenen, terwijl trollen en dwergen verderaf wonen diep in de bergen. De elven zijn net als mensen, maar dan onzichtbaar. IJslanders dragen als oorzaak en bron van de verhalen over natuurgeesten het landschap wat hen omringt aan. De angstaanjagende verhalen over elven worden verklaard als een manier om met het ruwe en onherbergzame landschap om te gaan. Hierbij zijn de verhalen een manier om spanning en angst te kanaliseren. Verhalen over elven hebben ook een verbindende functie met de lokale omgeving. Ze zijn volgens enkele van mijn informanten een antropomorfe voorstelling van het landschap, omdat dit het vijandige landschap beter te begrijpen maakt. Verhalen over elven kunnen ingezet worden om de relatie tussen mens en natuur opnieuw te onderzoeken en te definiëren.