Dyslexie en Dyscalculie: De rol van het werkgeheugen en de benoemsnelheid op reken-, lees-, en spellingsvaardigheden.

Abstract

In dit onderzoek zijn de benoemsnelheid en de rol van het werkgeheugen bij kinderen met dyslexie en zwakke rekenaars onderzocht om inzicht te krijgen in de onderliggende mechanismen van leerstoornissen. Uit de literatuurstudie is gebleken dat de bestaande onderzoeksgegevens over dyslexie en dyscalculie tegenstrijdig zijn. Er is geen consensus over de tekorten in de benoemsnelheid en het onderscheid tussen alfanumerieke en non-numerieke taken. Daarnaast is er geen overeenstemming over welke domeinen van het werkgeheugen precies een rol spelen bij kinderen met dyslexie en kinderen met dyscalculie. Aan dit onderzoek hebben 139 kinderen (85 meisjes) met een gemiddelde leeftijd van 8 jaar en 11 maanden meegewerkt. De totale onderzoeksgroep bestaat uit drie groepen; een dyslexiegroep (n = 53), zwakke rekenaars (n = 52) en een controlegroep (n = 34). Uit de resultaten blijkt dat de dyslexiegroep significant lager scoort op lees- en spellingsvaardigheden en de zwakke rekenaars scoren significant lager op rekenvaardigheden ten opzichte van de controlegroep. De dyslexiegroep laat een domeingeneraal tekort zien in de benoemsnelheid en de zwakke rekenaars scoren alleen significant lager op kleuren, plaatjes en letters benoemen. De dyslexiegroep en de zwakke rekenaars laten zowel tekorten zien in het verbale werkgeheugen als in het visueel ruimtelijk werkgeheugen. De leesvaardigheid wordt het meest verklaard door alfanumeriek benoemen en de spellingsvaardigheid door alfanumeriek benoemen en het visueel ruimtelijk werkgeheugen. De rekenvaardigheid wordt het meest verklaard door alfanumeriek benoemen en het verbale- en visueel ruimtelijk werkgeheugen. Naar aanleiding van dit onderzoek kan gesteld worden dat zowel de benoemsnelheid als het werkgeheugen een belangrijke rol spelen bij beide leerproblemen.