Vreetpartijen en Vrijages - een vergelijkende performatieve analyse van twee kluchten van de Haarlemse rederijkersgroep 'De Pellicanisten'

Abstract

Twee kluchten, Een Cluijt van Lichtekoij en Cluijt van vier parsonages, van de Haarlemse rederijkersgroep 'De Pellicanisten' worden performatief geanalyseerd. Een aantal typerende kluchtkenmerken wordt besproken, waarna de twee kluchten op deze kenmerken worden vergeleken. De overeenkomsten en verschillen worden besproken. Kernbegrip is 'scenisch lezen', zoals Femke Kramer het begrip omschrijft in haar boek 'Mooi vies, knap lelijk'.