De ontwikkeling, toepassing en evaluatie van een protocol over impliciete en expliciete leerstrategieën voor begeleiders van sporters met cerebrale parese.

Abstract

Achtergrond/doel. Om sporters met cerebrale parese (CP) vaardigheden aan te leren, maken begeleiders gebruik van twee soorten leerstrategieën. Impliciet leren is een onbewust proces waarbij de omgeving wordt ingericht zodat leren mogelijk is. Expliciet leren is een bewust proces waarin verbale instructies gegeven worden. Tot op heden is geen onderzoek uitgevoerd naar de toepassing van leerstrategieën in de praktijk. Huidig onderzoek heeft als doel een bruikbaar protocol met leerstrategieën te ontwikkelen. Methode. Allereerst zijn middels semigestructureerde interviews percepties van begeleiders over leerstrategieën achterhaald. Middels kwalitatieve analyses zijn codes toegekend aan transcripten, die vervolgens met praktische toelichtingen zijn herschreven tot een protocol. Ten tweede is het protocol in de praktijk toegepast. Middels kwantitatieve analyses zijn 12 video-opnamen beoordeeld op betrouwbaarheid. Ten derde zijn ervaringen over de protocoltoepassing geëvalueerd middels een tevredenheidsvragenlijst. Resultaten. Het ontwikkelde protocol bevatte drie expliciete en acht impliciete categorieën. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid van het protocol bleek ‘voldoende tot goed’ (ICC = .41). Alle begeleiders konden (een deel van) het protocol ‘redelijk’ (>50% van de toepassing conform de opdracht) toepassen. Drie van de zes begeleiders konden dit ‘goed’ (>85% van de toepassing conform de opdracht) . Toepassing van expliciete categorieën bleek beter dan toepassing van impliciete categorieën. Alle begeleiders waren tevreden over het gebruik van het protocol. Conclusie. Er is een bruikbaar protocol ontwikkeld om de effectiviteit van leerstrategieën bij CP-sporters te onderzoeken. Aanbevolen wordt de betrouwbaarheid van het protocol verder te vergroten, onder andere door de analyse van de video’s te verbeteren.