Van plaats naar plek. Een onderzoek naar het tijdelijk herbestemmen van leegstaand erfgoed en de ontwikkeling van een gebiedsidentiteit.
Summary
Door de voortschrijdende globalisering is er steeds meer sprake van ontruimtelijking; het proces waardoor locaties en gebieden een steeds neutrale identiteit krijgen. Als reactie hierop is er op lokaal niveau steeds meer behoefte aan plekken met een onderscheidende ruimtelijke identiteit, ook wel gebiedsidentiteit genoemd.
Een gebiedsidentiteit is het DNA van het gebied en het wordt gevormd door zowel de fysiek-ruimtelijke als de sociaal-maatschappelijke condities waarbij de factoren tijd, plaats en authenticiteit een belangrijke rol spelen waardoor een plek een bepaalde vorm van gelaagdheid kent. Een nieuwe ‘layer’ in de gelaagdheid van een al bestaande gebiedsidentiteit kan het resultaat zijn van herbestemming van een gebouw of gebied
Mede als gevolg van de economische crisis is er een overschot aan gebouwen, waaronder ook 10.000 leegstaande monumenten en andere bijzondere historische gebouwen die zich in een ‘tussentijd’ bevinden totdat er een nieuwe functie is gevonden. Deze gebouwen en gebieden laten zich perfect lenen voor pionierende vormen van stedenbouw zoals tijdelijk gebruik waardoor het gebouw of gebied weer toetreedt tot het stedelijk weefsel en dit de gebiedsidentiteit positief beïnvloedt.
Dit onderzoek omvat drie kwalitatieve case-studies; Strijp-S in Eindhoven, Open Lab Ebbinge in Groningen en het HAKA-gebouw in Rotterdam.