Middelengebruik door jongeren met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen binnen een residentiële behandelinstelling.

Abstract

Deze cross-sectionele studie onderzocht de frequentie van, redenen voor en negatieve ervaringen met middelengebruik van 36 adolescenten tussen de 12 en 21 jaar oud met een licht verstandelijke beperking (LVB), wonend binnen een residentiële orthopedagogische behandelinstelling. Data zijn verzameld aan de hand van semigestructureerde interviews waarin een vragenlijst is afgenomen. Analyses toonden aan dat de helft van de jongeren iedere dag rookt, het grootste percentage af en toe drinkt (44.4%) en dat de meeste jongeren aangeven geen softdrugs te gebruiken (41.7%). Er zijn in de frequentie van middelengebruik geen verschillen gevonden tussen groepen gebaseerd op geslacht, wooncontext, dagbesteding, etniciteit en leeftijd. Wel is gevonden dat de frequentie van roken door familie en groepsgenoten in het bijzijn van de jongeren positief samenhangt met de frequentie van roken door de jongeren zelf. Daarnaast is gevonden dat frequentie van softdrugsgebruik door vrienden en groepsgenoten positief samenhangt met de frequentie van softdrugsgebruik door jongeren zelf. Jongeren geven voor hun middelengebruik vooral redenen die te maken hebben met positieve bekrachtiging (gezellig). Softdrugs worden ook gebruikt voor negatieve bekrachtiging (minder gespannen). Tot slot lijken jongeren weinig negatieve ervaringen te hebben met hun gebruik. Negatieve ervaringen die het meest genoemd worden, zijn vooral van praktische aard (rooklucht in de kleren, dingen vergeten en lui worden). Geconcludeerd kan worden dat deze respondenten met een LVB frequent middelen gebruiken. De instelling kan met deze bevindingen over redenen en negatieve ervaringen met middelengebruik, preventie en behandeling aan laten sluiten op de cliënt.