ᴛᴀʀᴀɴᴛɪɴᴏ's ᴋɪʟʟ ʙɪʟʟ ᴠᴏʟ. 2: Auteurs-branding en parateksten

Abstract

In deze scriptie wordt onderzocht op welke manier de paratekstuele elementen in Kɪʟʟ Bɪʟʟ ᴠᴏʟ. 2 een bijdrage leveren aan de constructie van Quentin Tarantino als auteurs-brand. Alwaar de intertekstuele analyse op Tarantino’s films zich vaak richt op de tekst van de film, staat in dit onderzoek juist het discours rondom de film centraal. De onderzoeksvraag die in deze scriptie wordt beantwoord is dan ook als volgt: Op welke manier leveren paratekstuele elementen in ᴋɪʟʟ ʙɪʟʟ ᴠᴏʟ. 2 een bijdrage aan de constructie van Quentin Tarantino als auteurs-brand? Om deze vraag te beantwoorden zullen eerst de concepten auteurstheorie, branding, intertekstualiteit en paratekstualiteit nader worden besproken. Hierbij worden voornamelijk de literaire werken van John Caughie, Timothy Corrigan en Graham Allen gebruikt, waarbij het concept van paratekstualiteit wordt besproken aan de hand van de ideeën van Genette. Verder wordt aan de hand van wetenschappelijke artikelen van filmcritici besproken welke elementen typerend zijn voor de filmstijl van Tarantino, om zo een beeld te kunnen vormen van zijn specifieke auteurs- brand. Deze theoretische concepten en het gecreëerde beeld van dit auteurs-brand vormen vervolgens de basis om verschillende parateksten uit Tarantino’s Kɪʟʟ Bɪʟʟ Vᴏʟ. 2 te analyseren, wat de kern van dit onderzoek vormt. Hierin zijn de volgende parateksten geanalyseerd: de filmposter, de trailer, de openingstitels en hoofdstuktitels, de openingsscène en de aftiteling. Hieruit is gebleken dat het auteurs-brand van Tarantino in deze parateksten sterk naar voren komt en een belangrijke rol speelt in de betekenisvorming. Alwaar veel parateksten uit het discours rondom de film bijdragen aan de betekenis die men vooraf aan de film toekent, is het interessant deze bij de analyse te betrekken, daar het discours rondom de film in huidige marketingstrategieën steeds meer in de aandacht is komen te staan. Wel moet worden beseft dat Tarantino’s auteurs-brand zich uit in zowel de tekstuele als in de paratekstuele elementen, daar in zijn films zowel stijl als inhoud van belang zijn in de betekenisvorming. Idealiter zou om Tarantino’s auteurs-brand te construeren dan ook een combinatie van beide analyses worden uitgevoerd.