"Playing my songs is the way I cope with life": Een onderzoek naar de longitudinale relaties tussen rockgeoriënteerde muziekvoorkeur, coping door muziek en zelfbeschadiging.

Abstract

Een rockgeoriënteerde muziekvoorkeur wordt in de literatuur vaak gerelateerd aan zelfbeschadiging onder jongeren, evenals bepaalde copingstijlen. Het doel van dit exploratieve onderzoek was om inzichten te verwerven in de wijze waarop muziek luisteren als coping (T2) associeerde met de relatie tussen rockgeoriënteerde muziekvoorkeur (T1/ T2) en latere zelfbeschadiging (T3). Rockgeoriënteerde muziekvoorkeur, coping door muziek en zelfbeschadiging werden op drie meetmomenten bevraagd onder een steekproef van 490 adolescenten (365 vrouwen en 125 mannen) in de leeftijd van 12 tot 29 jaar (M = 18.96, SD = 3.50). Uit preliminaire analyses ontstonden twee subschalen voor coping door muziek: Emotie- en vermijdingsgeoriënteerde coping door muziek (EVC) en probleemgeoriënteerde coping door muziek (PC). Uit dit onderzoek bleek dat 9.8% van de jongeren zichzelf herhaaldelijk had beschadigd. Verder bleek uit de hiërarchische logistische regressieanalyses dat een T2 voorkeur voor gothic muziek een verhoogde kans voorspelde op T3 zelfbeschadiging. Ook bleek dat zowel EVC als PC de relatie tussen rockgeoriënteerde muziekvoorkeur en latere zelfbeschadiging afwisselend versterkte en verzwakte. Rockgeoriënteerde muziekvoorkeur blijft een mogelijke risicofactor voor latere zelfbeschadiging, maar voornamelijk in interactie met de wijze waarop muziek gebruikt wordt als coping. Muziek biedt adolescenten een toegankelijke context om met negatieve gevoelens om te gaan, waarmee het een potentiële buffer is voor zelfbeschadiging.