Het leger van Alexander de Grote als organisatie Een kwalitatief onderzoek naar de organisatie van het leger van Alexander de Grote (336 tot 323 voor Christus) aan de hand van een casus en contemporaine organisatieconcepten

Abstract

Alexander de Grote (336 tot 323 voor Christus) kent in de geschiedschrijving doorgaans de reputatie als één van de grootste leiders ooit. Nadat Alexander III, die later van de Romeinen de naam Alexander de Grote kreeg, in 336 voor Christus de Macedonische troon betrad onderging Macedonië een ongekende expansie richting het Oosten. Alexander boekte vele overwinningen met het sterke Macedonische leger en breidde het Macedonische territorium binnen korte tijd, namelijk dertien jaar, vlot uit. Alexander de Grote heeft voornamelijk in het Oosten actief militaire campagnes gevoerd. Deze scriptie biedt inzicht in hoe Alexander binnen deze korte tijd het grootste, machtigste en sterkte rijk dat tijdens de opkomst van de Macedonische Argeadische dynastie bestond, namelijk het Achaemenidische Perzische Rijk (550 tot 330 voor Christus), heeft kunnen verslaan. De legerorganisatie onder Alexander is getoetst aan de hand van organisatieconcepten aangedragen door organisatieprofessoren L.G. Bolman en T.E. Deal. Als casus is de militaire campagne van Alexander de Grote in Mesopotamië, en dan met name de slag bij Gaugamela, behandeld. Overgeleverde primaire bronnen van onder andere Arrianus, Plutarchus en Diodorus over het leger van Alexander vormen de basis voor de analyse van de legerorganisatie. Vervolgens is door toetsing van het leger van Alexander aan de organisatieframes van Bolman en Deal het succes van Alexander verklaard.