Symptomen van de Obsessief-Compulsieve Stoornis: Comorbiditeit bij Patiënten met een Eetstoornis. Een Exploratief Onderzoek.
Summary
Inleiding. Bij patiënten met een eetstoornis komen comorbide angststoornissen veel voor, met name de obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Comorbiditeit beïnvloedt de behandeling van een eetstoornis negatief en zorgt voor een lagere kwaliteit van leven. Het doel van het huidige onderzoek was te onderzoeken of er sprake was van comorbide OCS symptomen bij eetstoornispatiënten bij Rintveld, Centrum voor Eetstoornissen en te onderzoeken of er verschillen waren in klinische kenmerken tussen patiënten met en zonder OCS symptomen. Tevens werden verschillen tussen de subtypes van anorexia nervosa (AN) (eetbuien/purgerende en restrictieve type) onderzocht. Methode. Er werd dossieronderzoek gedaan bij volwassen patiënten (N=85) met AN (N=57), boulimia nervosa (BN) (N=11) en de eetstoornis niet anderszins omschreven (ESNAO) (N=17). Uitkomsten werden verzameld met behulp van de Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale – Symptom Checklist (Y-BOSC-SC), Eating Disorder Examination (EDE), Eating Disorder Inventory (EDI), Beck Depression Inventory (BDI), Zelfbeoordelings Vragenlijst (ZBV) en de Manchester Short Assessment of quality of life (MANSA). Resultaten. Zowel lifetime als huidige symptomen van OCS waren aanwezig bij eetstoornispatiënten, met een hogere prevalentie bij AN patiënten. Patiënten vertoonden de meeste symptomen op de Y-BOCS-SC dimensie ‘obsessies en controleren’. Binnen de OCS groep waren er geen verschillen tussen de subtypes van AN: zowel het restrictieve als het eetbuien/purgerende type vertoonden vergelijkbare OCS symptomen. Patiënten met OCS symptomen hadden een significant lagere kwaliteit van leven en significant meer zorgen omtrent eten dan patiënten zonder OCS symptomen. Perfectionisme, depressie en angst waren significant positief gecorreleerd met Y-BOCS-SC scores. Kwaliteit van leven was significant negatief gecorreleerd met Y-BOCS-SC scores. Discussie. Dat eetstoornispatiënten met OCS symptomen meer zorgen omtrent eten ervaren dan patiënten zonder OCS symptomen, kan indiceren dat zij een meer ernstige eetpathologie ervaren. Dat eetstoornispatiënten met OCS symptomen een lagere kwaliteit van leven rapporteren dan patiënten zonder OCS symptomen zou meegenomen moeten worden in de behandeling van de eetstoornis. Het huidige exploratieve onderzoek geeft aan dat vervolgonderzoek, wat zich richt op de aard en ernst van obsessieve en compulsieve symptomen bij eetstoornissen, nodig is.