Islamitisch onderwijs Een discoursanalyse over identiteit en integratie

Abstract

Al sinds de oprichting van de eerste islamitische scholen in Nederland leeft de vraag over het nut, het belang en de dienstbaarheid van deze scholen. Bij eerder onderzoek naar islamitisch onderwijs, zowel wetenschappelijk als in opdracht van de overheid, lag de focus vooral op het functioneren van islamitische scholen. Vaak werd dit functioneren in verband gebracht met integratie. In dit eindwerkstuk komen echter ook aspecten aan bod die van belang zijn voor de islamitische gemeenschap en het individu, zoals emancipatie en erkenning. Voordat de discussie over islamitische scholen wordt blootgelegd zal eerst een korte geschiedenis van deze scholen beschreven worden. Hierna worden enkele begrippen uitgewerkt. Te beginnen met integratie, daarna media en identiteit. Als laatste worden de voor- en tegenstandpunten worden uitgewerkt waarna een conclusie zal worden getrokken. Op de hoofdvraag 'Hoe wordt er gesproken over de identiteit van islamitische scholen met betrekking tot het integratieproces?' kunnen twee antwoorden gegeven worden. Vanuit de voorstanders van onderwijs wordt er op een verdedigende toon over gesproken. Daarnaast is te merken dat ze taalgebruik hanteren om te voldoen aan Nederlandse wensen wat betreft onderwijs- en opvoedingsdoelen zoals zelfstandigheid, Nederlands burgerschap etc. Anderzijds wordt vanuit de Nederlandse overheid en media vrij stigmatiserend gesproken over islamitisch onderwijs, er worden woorden gebruikt als ‘radicaal-islamitische overtuigingen’ en ‘achterstandsleerlingen’ etc. Dit komt mede voort uit de beeldvorming van de islam in het algemeen. Zolang die wordt omschreven als een geloof van ‘dominantie, geweld en onderdrukking’ is het een harde strijd voor islamitische scholen om erkenning te krijgen.