Kinderverhoor Begrip van minderjarigen tussen de 12 en 18 jaar omtrent het verhoor over een ondertoezichtstelling en/of (gesloten machtiging tot) uithuisplaatsing

Abstract

Achtergrond: Het hoorrecht van minderjarigen is binnen het nationale recht van Nederland vastgelegd in artikel 809 van het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering. Dit onderzoek gaat over de taak van de kinderrechter om minderjarigen in gelegenheid te stellen om hun mening kenbaar te maken, voordat er een beslissing wordt genomen. Het is belangrijk dat jeugdigen tijdens een dergelijk kinderverhoor op een speciale wijze behandeld worden. Onderzoeksvraag: In deze studie wordt onderzocht in hoeverre minderjarigen in de leeftijdscategorie van twaalf tot achttien jaar de zitting over een ondertoezichtstelling en/of (gesloten machtiging tot) uithuisplaatsing bij de kinderrechter begrijpen. Methode: De participanten zijn minderjarigen in de leeftijd van twaalf tot achttien jaar. Er is sprake van een selecte steekproef en er is gebruik gemaakt van observatielijsten en interviews. Resultaten: Ongeveer de helft van de minderjarigen bereidt zich voor op het kinderverhoor, de overige helft bereidt zich niet of deels voor. Eveneens weet ongeveer de helft van de minderjarigen waarom verschijning noodzakelijk is. De begrips- en gesprekvaardigheden van kinderrechters zijn voldoende tot goed, met uitzondering van complimenteren. Dit wordt benedengemiddeld toegepast. Het merendeel van de kinderrechters verifieert het begrip van de minderjarigen niet. Conclusie: De onderzoeksresultaten tonen aan dat voorbereiding voor een kinderverhoor, door de minderjarigen, niet lijkt samen te hangen met een toename aan begrip omtrent de reden om te verschijnen. Verder zou verifiëren van het begrip door de kinderrechter mogelijk een positieve invloed kunnen hebben op het begrip van de minderjarigen na de zitting. De begrips- en gespreksvaardigheden lijken het begrip van de minderjarigen niet te beïnvloeden.